Allah’ın kendisine verdikleriyle geçinmeyi bilmek yani kanaat sahibi olmak,
aç gözlülüğü, doyumsuzluğu, nasıl olursa olsun kazanma hırsı,
başkalarını kendi çıkarları için kullanma teşebbüslerini,
önleyebilecek yegâne fikrî,psikolojik ve ahlâkî esastır.
Kanaatsız kimse,geçimi yerinde olmayandan çok daha büyük ölçüde rahatsızdır,
huzursuzdur ve mutsuzdur.
Çünkü o ne kadar kazanırsa kazansın yinede doymak bilmez,asla tatmin olmaz,
dünyayı yutsa doymayacak, elde ettiklerine şükretmek asla aklına gelmez.
O, sürekli açtır.

Oysa günlük ihtiyaçlarını giderecek yeterli geçim şartlarına sahip olmayanları,
hiç gözü görmez..İster istemez sömürülmeye hazır bir ortam oluşturmaya çalışırlar..
İşsizliğin yoğun olduğu ülke ve yörelerde ki sıkıntılar işte bu yüzdendir.
Bütün bunlar açık ve net ortadadır..Bütün savaşların,Göçlerin,iç kargaşaların başlıca
acı sebeblerin delilidir bunlar.
İhtiyaçtan ileri gelecek kötülüklerden Allah’a sığınmak gerekir.

Dünyayı kazansan doymuyor gözün
Yeşilken ekini biçme kardeşim
Nankörlük edersen dinlenmez sözün
Gel dinle au’lar içme kardeşim

Bu ne aç gözlülük hergün han yapan ?
Öyle doyumsuzsun hep köşe kapan
Döndükçe köşeyi hak yoldan sapan
Mazlumu ezipte geçme kardeşim

Öksüzün,yetimin ahını alın
Gün gelir düşünce kalırsın yalın
Dünya bir imtihan sınıfta kalın
Zengin,Fakir diye seçme kardeşim

Garibi hor görüp tepeden baktın
Çıkarı sadece kendine yaptın
Eşini dostunu çok çabuk sattın
Mal için au’lar içme kardeşim

Yırtınma boşuna sanada kalmaz
Sanma ki açılan çiçekler solmaz
Kefende ceb yoktur servetin olmaz
Bari ahretini yakma kardeşim

m.yavuz