AĞLIYORUM
Ağlıyorum kaderime
Hiç gülmeyen yüzüme Tükenip giden ömrüme Ağlıyorum ben ağlıyorum Ağlıyorum kederime Bitmek bilmeyen çileme Ettiğim bu siteme Ağlıyorum ben ağlıyorum Ağlıyorum kendime Benim bana ettiğime Benim benle cengi me Ağlıyorum ben ağlıyorum Ağlıyorum yazıma Yanıyorum bahtıma Yalvarıyorum Rabbime Ağlıyorum ben ağlıyorum İnce telli sazıma Gönlümdeki sızıma Bir nefeslik canıma Ağlıyorum ben ağlıyorum Yine de küsmedim kadere Bir gün bitecek bu çile Gözlerimi süze süze Ağlıyorum ben ağlıyorum Bedriye Çam.12.04.2018 |
Unutmanın kardeşidir ağlamak.
Uyur uyanır yatağında duyguların,
Düşüncenin kucağında, hep çocuktur
Ağlamak...
Özdemir Asaf
Ağlamanın gerekliliğine inananlardan biriyim ben ..
Vicdanlı bir yürekten dışarı taşan damlalardır onlar..
İnsanın ruhu tazeleniyor bir çeşit terapi ..
Şiirin çok güzeldi canım ..
Beğenerek ve yürekten hissederek okudum.
Tebrik ediyorum nicelerine..
Sevgilerimle