...
Elime aldığım kalemimle, boş boş sayfaya bakmak kadar boşluktayım.
Nereye dönsem, nereye adım atmayı düşünsem, her yer boşluk sanki. Uçsuz bucaksız. Bir o kadarda Anlamsız. Bir uçurum gibi aslında, Yüksekteyim sanırsın ama En diptesindir... Şöyle bir alsam hayatı karşıma Otur bakalım desem. Şimdi söyle: "Şu kötülükleri neden barındırırsın ki içinde" Hafiften bir kulağını çeksem, yaramaz çocuk misali... Sonra açıversem avuçlarını, tüm güzellikleri sevinçleri doldursam içine. Hatasını anlayıp doğruyu öğrenmenin güzelliğiyle, buruk bir tebessüm etse Ve hep AKILLI ÇOCUK olarak kalsa... |