Yüreğim kanıyor.
Oysa yıllar geçti, bu yaramın üzerinden
Ne kurutabildim, ne dindirebildim içimdeki yaramı ve yaranın acısını
Göz, göz olmuş’ da , hep ağladı yaram.

&&

Gitmedik yer bırakmadım.
Bir çare dedim, güzel dedim oradır buradır sürgün ettim kendimi
Dinmedi daha da çoğaldı içimi kemirdi durdu.
Yaram.
Dedim belki geçer gülersem.
Ve!
Gülebilmek için her şeyi denedim yaptım.
Güldüm.
Yine de hep kanadı durdu, huzur vermedi içimdeki yaram.

&&

Baktım, olacak gibi değil
Bıraktım kendimi, esen bir rüzgârın önüne
Dağ geldi çarptım, ağaç geldi çarptım dağıttım kendimi
Kırdım kafamı
Benzedim, bir kırık çömleğe.

&&

Hala kanardır yaram.
İçimdeki yara büyüdü durdu zamanla gözlerimde.
Göl oldu hissediyorum bunu, yaramdan akan kanlar içimde.
Ve!
Yeni yaralar eklendi yarama
Az bir ömür kalmaya, yakın önümde.

&&

Artık dönüp bakmıyorum arkama
Düşünmüyorum beni bu hale getiren derdimi
Boş veriyorum.
Kendime başka işler buluyorum.
Üzülmüyorum.
Alıştım çünkü içimdeki yaranın acısına sızısına dayanmaya.

&&


16 May. 18
Ahmet Yüksel Şanlı er