ANNE
ANNE
Kader; bir muamma, sırrı bilinmez. Halime bakıp da ağlama anne; Ezelde yazılan yazı silinmez, Dertli yüreğimi dağlama anne. İçimde hüzün var bir avuç kordan, Kader ayrı tuttu anadan yardan; Sesini duyur da uzak diyardan, Gurbette yolumu bağlama anne. Göçmen kuşlar gibi yorgun uçarım, Güz gülleri gibi solgun açarım; Feleğin elinde bil ki naçarım, Gönül kurşununu yağlama anne. Otur başucuma, tut ellerimi; Hele bi’yol dinle emellerimi. Gönülden gönüle çek tellerini, Hüzün ırmağında çağlama anne. Gün olur, içimde fırtına eser. Gün olur, yüreğim kendine küser. Azrail, usulca yolumu keser. Ölürsem karalar bağlama anne. Rabia BARIŞ |