KÜL
Sevgi denilen şey kavuşamamaktı.
Sevdalar bir olamayınca sevdaydı Aşklar Ferhat ile Şirin de, Kerem ile Aslı da kaldı Hiç kimse anlamadı onların yaşadıklarını Yanmadan, yontulmadan İçten bir "Ah yar" çekmeden Eksik kalırdı aşk, eksikliğini farketmeden O üç harfti kalbi yangın yerine döndüren O üç harf bizi kül eden Damarlarımıza sevdayı ilmek ilmek işleyen O kül tekrar yanar mı zannetmem Tekrar yanarsa da bu ruh yaşar mı bilmem... |