Üsve-i Hasene: "En güzel örnek" anlamındadır. Peygamberimiz iki cihan güneşi Hz. Muhammed (Sav) Kuran’ da buyrulduğu gibi insanlık için Üsve-i Hasene dir.
Ashab-ı Suffe: Medine’ye hicretten sonra Hz. Peygamber (Sav) ’in Medine’deki mescidine bitişik gölgelikte barınan ve ilim tahsili ile uğraşan sahabelere verilen genel isim.
Cihanşumul: Evrensel.
Ensar: Hz. Muhammed (Sav)’ in Mekke’den Medine’ye göçtüğü zaman, Mekke’den gelen Müslümanlar’ı konuk edip, onlara yardım eden Medine’ liler için kullanılmıştır.
Yesrib: Medine’ nin eski ismi.
Şahsı Manevi: Manevi şahıs.

Alemi cihanda sevgin en derin,
Lütfi ilahiyle yoktur benzerin,
Üsvei Hasene, duruşun halin,
Hikmetinde haya, harcın Resulüm.

İlme düşkün bağlı, severdin kulu,
Ashab- ı Suffe ki aşığın yolu
Üstün Rab katında, ilmin okulu.
Işık saçtın kalbe, nurla Resulüm.

Hangi meziyetin, nasıl sayayım ?
Kalem kurur yazmaz, nasıl taşayım ?
Denizde bir katre, yol başındayım.
Şefaat ya habip, gülden Resulüm.

Sana bakan yüzler doyar mı şeksiz?
Cihanşumul aşkın, hadsiz şüphesiz,
Huzur kaplar beni, coşar hesapsız,
Ruh doyar sevdanla, dalar Resulüm.

Aşkınla uhrevi yollara düşkün,
Eksilmez cananlar, cana meftun,
Ümmetin yanar da, olur mu suskun?
Kurbanım der içten, sana Resulüm.

Mekke bir öksüzdür, Medine gurur,
Ensarda tebessüm, benze de vurur,
Dingindir o Yesrib, Ravzada sürur,
Gece gündüz çağlar, ezan Resulüm.

Ne gurur hasıl, ne kibir sende,
Başı yere eygin, durur sözünde,
Şahsı manevinle, bil yeryüzünde.
Sünnetine tabi, seven Resulüm.

İrfan Yıldırım Çevik