Yüreğime yükledim taşıdım sensizliği,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.
Aşkta acıyı seçtim, acıda sonsuzluğu,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

Uğursuz bir düş gibi aynada kaldı yüzün,
Işıl ışıl masmavi bahar mevsimi gözün,
Sessizlik dağlarıma karları yağdı güzün,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

Gidişinin ardından her yeminimi bozdum,
Kalbimin kuytusuna gizli mezarı kazdım,
Defnettim tek başıma kitabeni de yazdım,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

’Ah’larımdan merdiven melenkolik bir şarkı,
Hep aynı kısır döngü, bahtiyarsızlık çarkı,
Bir keşmekeş içinde gören olmadı farkı,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

Bir gözyaşı bir sevinç yaşadığım dönemde,
Duygularım muhacir oldu şehrinde hemde,
Yıldız yıldız yangınlar çıktı amma sinemde,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

Huzur bulmadı ruhum sonra seni akladım,
Aşk içinde aşk ile aşk çiçeği bekledim,
Hüzünler çiçek açtı tebessümle sakladım,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

Yüreğim mengenede düşüncelerim harda,
Ayrılıkla, hasretle doldum taştım ard arda,
Umutkıranlar esti ömrümde her baharda,
Kimseye yük etmedim kendi acılarımı.

28.04.2018-Ankara
Özcan İşler