VUSLATIN ÖYKÜSÜ....
Gül yüzünü yere eğme sevdiğim,
Bağladı sevdana zülfün telleri... Sineni döverken hicranın yeli, Kimseye koklatma gonca gülleri... Şeker ,şerbet olsa vermez tadını, Sevdamıza gönder tatlı dilleri... Bir mendil işlesin gülün renginde, Hiç kimse tutmasın narin dilleri... Kokunu uzaktan alsa da gönlüm, Çevir bana dönsün sevda yelleri... Gönlünde besteler beni anlatsın, Vuslat hasretinde gönül telleri... Sevinçten dökülsün mercan damlalar, Boğsun da hicranı gönül selleri... Sevdanın ateşi; sönmesin yansın , Serpilsin kabrime beden külleri... Bu dünyada eremezse vuslata, Kavuştur mahşerde aşık kulları... Aşkın her meyvesi alevdir , kordur; Meyvesi çileden sevda dalları... Eğer kavuşursam menzili aşka, Sevdiğim giyinsin döksün alları... Kavuşmayan gönlüm; hicran-ı aşkta, Gönlüm dolaşır mı sensiz yolları .? Musa DOĞRUER(Teslimi) |
Beğendim...
........................................... Saygı ve selamlar..