SÖZÜN BİTTİĞİ YERDEYİM
Ekmeğin tadı kalmadı,
Tuzun bittiği yerdeyim. Türkümü aşık çalmadı, Sazın bittiği yerdeyim. Çiçekler kurudu dalda Yürüyorum taşlı yolda Lezzet mi kaldı ki balda, Hazın bittiği yerdeyim. Güneş yakmaz oldu teni Her gün arıyorum seni Dağlarda bulsan da beni, Yazın bittiği yerdeyim. Ağaçtan dökülür kabuk Gidiyoruz sona çabuk Yeşermiyor kökte çubuk, Özün bittiği yerdeyim. Yunusun yaktığı ocak Arıyoruz köşe bucak Küllerde kalmadı sıcak, Közün bittiği yerdeyim. Hasret kaldım beyaz güle Okusam da hep nafile Çektiklerim bütün çile, Cüz’ün bittiği yerdeyim. DOĞANAY’ım ayak gitmez Güzellere sevgim bitmez Söylemeye gücüm yetmez, Sözün bittiği yerdeyim. Kemal DOĞANAY |