Dostum yoksulluk!
Yoksulluk arkadaş oldu, bırakmaz
Ne terkedip gider, ne küser kızar. Ölsemde kurtulsam, der ki gerekmez Kuruntu olarak kalbime sızar. Dara düşsem hemen neşeyle dolar Sarılır boynuma yüzümü yalar. Eğer kazanmışsam saçımı yolar Kaydırır tipimi değdirmez nazar. Ne kadar koğsamda yine benimle Bütün ömrüm ile ayım, günümle Ya vicdanla oynar, ya da dinimle İllâ; birisinden birini bozar. Ey yoksulluk sana nettim neyledim? Bir cahillik edip dostluk eyledim Halden bilin diye size söyledim Yok sa bu dostluklar uzar mı uzar. Nasıl? Et tırnaktan ayrı olamaz Yoksullukta asla bensiz kalamaz Durmuşoğlu belki fırsat bulamaz Elde fırsat varken derdini yazar. |
Huzurlu ve şen olunuz, kaleminiz susmasın...
....................................................... Saygı ve selamlar..