Sevdasın sen 3
Ebû cehil dökünce deve işkembesini
Fâtıman koştu geldi dağlandı ciğerleri Ağlama kızım dedin onu ettin teselli Rabbim muvaffak kıldı etmedi zâyi seni Sevdasın sen Efendim hüzünlü gönüllerde İslamı tebliğ için Taife gittiğinde Cahil kesim taşladı kaldın kanlar içinde Tamam deseydin eğer helâktı o şehir de Ama sen kıyamadın dua ettin yine de Sevdasın sen Efendim şefkâtlî yüreklerde Hane i saadette fevkalâde bir eştin Hatice’nin goncası Aişe’nin gülüydün Eşlerinin gözünde tıpkı bir mücevherdin Evlatların için de manevi bir servettin Sevdasın sen Efendim ailenin gözünde Ahmet ismin semâda Muhammet ismin yerde Bilir seni kâinat şaha kalkar emrinle İki cihan âmâde senin isteklerine Nazın geçer daima varlıklar âleminde Sevdasın sen Efendim yaratılan herşeyde Her sözün inci mercan bir anahtar hükmünde Cennet kapısı açar benzeri yok âlemde Rahman tecelli etti nurdan pak o gönlünde Yürüyen bir Kuran’dın eşşizdin yeryüzünde Sevdasın sen Efendim ismin anan dillerde Gönül gözü açılır ismin her anıldıkça Günahlar hep dökülür sevgin ile yandıkça Cehennem nârı söner gözyaşları dökdükçe Mânevi yol alınır emirlerin tuttukça Sevdasın sen Efendim dünya daim döndükçe Selva DURMAZ EMIİR |