Nikferli Efe Memet
Nikferli Efe Memet
Bir zamanlar Efe Memet yaşardı, Efeliğini geçen yoktu ünce. Gözün ırmakları bazen coşardı, Ölmüş yâri akla ansız düşünce. Pantolonu kalın Nikfer bezinden; Çizmeleri Yeşilova bozundan; Kurt bile korkardı koca izinden, Yeller gibi tüfek elde koşunca. Avam fısıldaşır bir gün kahvede; Puştlar bir olmuş da dalmış Memet’e. Can havliyle bir haykırdım; "Tövbe de!" Sırtüstü düşmedi ki bu yaşınca. Yamukca şapkası yine başında; Kurt sürüsü kaçar, o da peşinde, Geçen böyle görmüş babam düşünde, Sorarsanız, kâbri dağı aşınca... 20.04.2018 Mehmet Semercio |
Kurt sürüsü kaçar, o da peşinde,
Geçen böyle gördüm onu düşümde,
Sorarsanız, kâbri dağı aşınca...
Gönül kaleminize sağlık hocam şiirli geceler...