Yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak 2005 Yılı 17 Haziran Cuma sabahı
hakkın rahmetine kavuşan kardeşim Mehmet ŞEN’in aramızdan ayrılışı
nedeniyle.
Mekânı Cennet olsun.

Yokluğuna hâlâ alışamadım
Hasretin bağrımı deliyor gardaş
Sanki bitişikte evdesin gibi
Kulağıma sesin geliyor gardaş

Sen göçüp gideli tam beş yıl oldu,
Mevsimler bozuldu, çiçekler soldu,
Ne yüzümüz güldü, ne çile doldu,
Halimizi Allah biliyor gardaş

Geçti yıllar bir kâbuslu düş gibi,
Ak düştü saçıma, karlı kış gibi
Acılar aşılmaz, sarp yokuş gibi
Aştıkça, savurup eliyor gardaş.

Kül etti bağrını, ciğerin söktü,
Gözlerinden, yaş yerine kan döktü,
Sensiz bu beş yılda, kırk yıllık çöktü,
Anam kuzum diye meliyor gardaş.

Yükseldin görünmez kanatlar takıp,
Bağrımızda sönmez ataşlar yakıp,
Bu berbat dünyayı bize bırakıp
Yoksa, kötüler mi kalıyor gardaş.

Cennet bahçesinden, bir geliş gibi,
Kevser ırmağından, süzülüş gibi,
Sırat ötesinden, bir gülüş gibi
Hayalin karşımda gülüyor gardaş


Süleyman ŞEN