İNSAN.İnsan İnsan en dar vakitlerde. İcindeki ses e kukak verip Yüreğinin sesini duyandır Ve kendi sesini unutmayan! Her şeyden bağımsız olandır... Zor zamanlarda arayış Dost yarasına merhem İlaçdır, dermandır, sevdigine Aşılmaz derde çaredir Kimi zaman Güzel bir dost, ya da bir sevgili. İnsan insanın “kimsesidir Çoğu zaman yalnızlık Kimi zaman Yoldasıdır yola düşenin Kimi zaman Baskaldırıdır İsyandır Kimi zaman çığlık çığlığa Zulümleri haykıran Kimi zaman barıs elcisi Yeri geldiginde Göksünde onuru yumruklastırıp Hürriye aşkı ile masaya vuran... Gözlerine günesi emzirir bazen Gıdası sevgi kanatları rüzgardır Bazen güneşin atesine ulaş’mak ister. Sevda atesleri de yanmak... İnsan Çorak sularda açan nergiz çiçeğidir, Bazen kozasına sığmayan deli bir badem çiçegi! Yol kenarlarında Çigdem gelincik Mor menekşe papatyadır.. Dişi erkek fark etmez Kardelendir dağlarımız da baharı müjdeleyen.. İnsan Navroz çiçegidir başeymez zemheriye! Sebebidir aşkın tatlı bir gülüşün Dağın dağa uzattığı el Bazen koyaklar boyu cosan sel Bazen İçten içe gönül koyandır! Bazen fırtına kar boran.. İnsan zalıma boyun eymeden Dag gibi bası dik duran Meydan okuyan zulüm düzenine; Doganın güzelliğinde güzellik Çirkinliginde kavga Bebelerin ilk bakıslarında umut Göz yaşlarında sel dir insan... Kimi zaman gül dalında yaprak Kimi zaman gül dibinde toprak Kimi zaman.. Zaman a Mıh gibi yapışıp kalan ahmak Kimi zaman hastir lan dangalak... İnsan. Güzelliktir, Ayrı coğrafyaların icinde! En güzeli ise Kardes sofrasında ekmegi paylasmak.. Abdullah Oral. |