ey sevgiliBu yıkık şehir sensiz de gülümsüyor Namluya sürdüğün hicran Artık alıştı aralık ayazlarına Sürgününü uzatan bedbaht ruh yok içimde Bu yıkık meyhaneler Yokluğunda içkisiz sarhoş olabiliyor Yalnızlığın düşerken caddelere çisil çisil Eridi içinde senler bir bir Ağır bulutlar yükünü indirdi gökten Artık dönmesen de olur Teması değişiyor duvarımdaki karalamalrın bir bir Aynalar her geçen gün bana daha iyimser Yatağımda Sensizlik kokuma da alıştım gayrı Sen bana uzatıp gözyaşları nı versen ne olur Tebessümlerimi öpsen ne olur |
Beğenerek okudum...
........................................ Saygı ve selamlar..