Vahşi çığlıklarla savrulurken gök
Ölüm askerleri kol gezecek korku vadilerinde
Topa tutulacak sığınaklar dört bir yandan
Ayaklar altında kalacak yaralı düşleri bir ülkenin

Bilirim birazdan ateşe verilecek yine evler
Ölüm sirenleri dolaşacak kapıları birer birer
Tutuşturacaklar bir ülkeyi bir baştan bir başa
barış yağmurları yerine, bombalar yağacak göklerden
Çocuklar doğmadan ölecek Ah!...
Sevişmeden dökülecek çiçekler
Ayinsiz törensiz gömülecek oğullar, kızlar
Alıp götürecek sevinçleri gözyaşı ve kan

Siren çığlıklarında yitirilince sessiz çığlıklar
Kurşuna dizilecek kirpiklerde tomurcuklar yine
Çiçeklerin alnında kalacak kan lekeleri
Bir tomurcuğun rahminde büyüyecek
Çaresiz kalacak yaşam, kurşuna dizilecek umutlar
Gepegenç ölümlerin üstüne düşecek ay
Ağıtlar kanayacak yine anaların yüreğinde
Kızaracak utancın yüzü, utanmayacak yeryüzü

Annelerin yüreğine gömün savaş ortasında ölen çocukları
Serpiştirin kanlı gözyaşlarını yeryüzüne
Sizin de saplansın bıçak yarası bir sızı gözlerinize...

Nuri Can