Hava, Su, İnsanRüzgar çıktı karşısına ilk önce. Koru beni dedi. Seni benim kadar kimse sevemez diye ekledi. İyi, güzel ama ben seni sevmiyorum ki dedi rüzgar, ve savurdu kuru bir yaprak gibi.. Irmağı gördü az ötede , suya seslendi korkuyla. Seni benim gibi kimse sevemez. Koru beni. Su şaşırdı, kimden koruyacaktı. Hem neden ? Ya yönünü değiştirirse akıntısının. Umursamadan yoluna devam etti. En son sığınak olarak insanı gördü. Korur musun beni? İnan bana seni benim kadar kimse sevemez, bir ömür mutlu ederim seni dedi, son bir çırpınışla. Şöyle bir baktı, iyi ama dedi insan da, ya ben seni sevmezsem, yok yok, ya sen benden başkasını seversen!.. Kendi aralarında yere göğe sığdıramadıkları aşkı, Ne hava, ne su, ne de insan sahiplendi. O gün bugündür aşk; Yalınayak, korkularından kaçan bir çocuk telaşıyla, sığınacak yer arar.. Çınar GÖLE |