SİTEMKAR (202.)
Göklere uzanan sevdamın sedası
Doğmasın sen yoksan gün üzerime Geceyse cehennem in karanlığı Böler ortadan günü ikiye Her gece sessizliğin düşer ayın sülüetine Dökülür yıldızlar bir bir yer yüzüne Dağılmışız yeryüzüne olmuşuz darmadağın Aralarından toplarım varlığımızı Bakışlarımdan damı anlamadın sen Oysa gün gibi aşikardı Gözlerimden dökülüyordu aşk Penceremden süzülen gecenin ağıdı Kucaklar göz yaşlarımı satırlar İşlenmemiş günahları takıp boynuma Ağıtlar yaktım kara bahtıma Dudaklar da isyan olan kelimeler Mısralarda şiir olup döküldüler satırlara Varsın dursun ruhum sonsuzluğa Bir can eksik olsun varsın dünyada Sensiz neye yarar bu dünya bu sevda Sensiz yaşanır mı bu dünyada Fatma Ayten Özgün |