Son kurşun
Masa üstünde kağıt kalem
Yalnızlığım ve sen Umut adını verdiğim deniz Çizilmiş birkaç satır hayat Satırlarında boğulmuşum hey hat. Ümitlerimi de dalgalarında boğdum. Bir son bahar gününde doğdum. Hatırlıyorum; Islaktı,yapış yapıştı tenim. Annemin umuda değen sesi Diyordu ki o benim. İnsanoğlu bilinmez ne kadardır cüssesi Oysa hayat Masmavi bir gökyüzü ve ertesi Bir fidan görürsün hep düşsel bir varoluş. Umuda sıkan silahın, Son kurşunu bu soluş Burhan GÜNGÖR |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar