Gönülzadem
Ağır ağır düşer gözkapaklarım
Ahvalimi düşünürken, bütün ışıklar söner. Gönül yangın yerine döner Sen yoksun. Sevdan; sessiz düşlerimde keşmekeş Asumanda hüzün yüklü bulutlar Ve insan elinin değdiği, bütün umutlar yıkılır Sen yoksun. Sen yoksun Öyleyse; Hıçkırıklar arasında, agâh olan yüz ifadem Yokluğunun korkusuyla, zihnim bizar olur madem Zindanından beratımı, asan eyle gönülzadem. |