Zifiri karanligi
Yaşarken bedenimi yere gömdüm ardından
Zalim felek kemendi taktı bükük boynuma Dilim lal kalbim kördür aşkı anar mı sandın Zifiri karanligi aldım soğuk koynuma Canım yanıp acıyor mahrum oldum güneşe Kocaman mekanım dar ıpıssız oldu köşe Alınıma yazıldı ellere kaldı neşe Zifiri karanlığı aldım soğuk koynuma Sökükler dikiş tutmaz sağlam çıkmadı iplik Geçmiş geçmişte kaldı kaldım bir deri kemik Ayrılık azap değil yarama vurma bıçak Zifiri karanlığı aldım soğuk koynuma Dipsiz karanlık dünya ateşinle kavurdun Diyardan diyarlara külümü savurdun Vazgeçilmez gibi başımı taşa vurdum Zifiri karanlığı aldım soğuk koynuma Tülay Aslan |
Kutlarım...