Nevbaharım...
hep dalından düşüşüne yazdım yaprağın
hep bir şeylerin bitişine feryat etti yüreğim oysa düşen yapraklar nevbaharla yeşerdi sordum: neden çiçek açmadı sayfalarıma neden bir nevbahar gelemedi ruhuma? belki de geldi, ben bilemedim yazdıklarımı okudukça sonbahara kilitlendim yağmur yazdıkça ıslandığımı hissedip beyaz örtüsünde günün soğukladım, inledim oysa şimdilerde ağaçlar beyaz giyiyor Şimdilerde toprak cemreyle buluşuyor kim bilir belki de sen, toprağıma düşensin belki de şiirime nevbahar getirensin sen değil misin bana dört mevsimi yaşatan etrafıma ışık verip her yanımı kuşatan bu sefer okumayacağım eski yazdıklarımı senle dolu bir şiirle açacağım baharı gülüşüne yazacağım ağlatan bakışa nispet gelişine yazacağım, giden bitmiştir elbet sana yazacağım bana nevbahar getir diye sana yazacağım, sevdiğimi bil diye... 06 Nisan 2008 Ahmet ÖZCAN |