filizlenen yaprakla
yeşeren UMUT
kuruyup dökülünce
kaybolup gider
****************
umutların yeşerdiği dünyalar, zamanla gerek hayatın realiteleri ve gerekse de güncel özentilerin ya da ihtirasların bireyselleşmesi ile solmaya başlayan aşk, sevda ya da adına ne derseniz, yara alır ve kurumuaya başlar kuruyan yaprak doğa koşullarına daynmaz ve dökülür, sevda ya da aşkk da böyle bir şey olsa gerek, yara alması ihanete maruz kalması halinde yaprak gibi dalından dökülür, geriye acıları ve özlemleri gömülü kalır yüreklerde...

Bastığım toprak
İçtiğim su sun
Yüreğimde aşk
Gözümde nursun
Çizdiğim dünya sen UMUTSUN.....

kişi sevdiği ya da özümsediği kişiyi ya da maddeyi, hayatın kendisi sanarak özümser, beklentilerinin sevdalarının aşk ve özlemlerinin yüklü olduğu yürek sanmak koşuluyla koşulsuz özümser, bağlanır ve ne denli sonunu uhazırladığını farketmedenn kendi dar ağacını eli ile hazırlar, ancak ÇİZİLEN DÜNYA UMUDU olmadığı süreç içinde belirmeye başlamakla hüsranlar ve arkasında belki de yıkılmalar başlar. bu nedenle hiç bir madde bir başkası için vaz geçilmez ve umut dünyasında tacir olmamalı...
*******************
KARALARDANDA KARA
OLSA GECELER
YİNE AYDINLANIR GÜN
YENİDEN DOĞAR....
******************
umutlu olmak ya da umut etmek, hayatın yüklemlerinden biridir kişide, kendini değişik tarzlarla belirir zaman içinde ancak, kararan geceler gün doumuna gebedir, bir umudun bitti nokta bir başka umudun başlangıcı da olabilir her zaman, yeterki bizler umutsuz kalmayalım...

TANRIM,
neden geldim,
neden giderim ?
soramazmıyım
KİM gönderenim !!!

kişinin bu kavramları sorgulaması, metafiziği zorlaması kadar zor bir sorgulama ve yorucu bir süreçten geçer...

şiir güzel
saygılar