ACELE ETME (197.)
Bir sabahın soğuk aydınlığından
Acıyan bedenimin sol yanından Hayal ettiğim en sıcak anından Bir umut ver bana gözlerim aysın Kış mıydı yoksa bahar mıydı aylardan Yıkıldı umudum gidişinin ardından Yalnızlık yoldaş oldu vusalatın yollarına Yıkıldılar üzerime hasretle yüklü dağlar Yosun tutmuş dertler sinemde yara Acıyla yoğruldum hayat yolunda Her insan dertle dolu aslında Çıkan ahları görürsün dokunduğunda Kim bilir senden ayrı bu kaçıncı baharım Hiç umut yok mu vuslat adına Beynimde onlarca cevapsız soru Anlaşıldı yine ayrılığın yolu göründü İyi düşün acele etme elveda derken Şu güzel günlerimi solduracaksın Aldığın onca ahlar vahların varken Bu yükü nasıl kaldıracaksın Fatma Ayten Özgün |
Yüreğine sağlık değerli kalem