Suç Baharda...
Ben susmuştum aslında
Söz vermiştim kendime. Anmayacaktım adını da... Hani şu kırmızı gülün üstüne Düşen çiğ tanesi var ya, Sabah sabah öyle bir Baktı ki yüzüme... Vurgun yemiş gibiyim, Gözümden yüreğime. Hep onun yüzünden... Yine düştün aklıma. Ben sussam da, Susturamıyorum ki Bu yangın yeri yüreği. Ben , ben aslında Uslu çocuk olurum da, Suç, hep söz dinlemez baharda... Açılıp saçılıyor renk renk, Coşturuyor beni de... Hep onun suçu. Durmuyor ki yerinde... M. Akın |