GÖNÜL
Bir güzele meyletti.
Aşkıyla yandı gönül Bir gülüşe tav oldu. Seviyor sandı gönül Yardan yedi azarı Ağladı zarı zarı İple çekti mezarı Dertlere kandı gönül. Seviyormuş delice Sevda bitmez ömrünce Yar yar der gündüz gece Durmadan andı gönül Kalbe saplandı hançer Dağ olsa bir gün göçer. Her gelen gelip geçer Sanma bir handı gönül. . Mehmet BULUT |