bana düşen yalnızlıkmüdavimi olduğum bir meyhanenin denize bakan cam kenarında ve duvar tarafında kederli bir yalnızlık eşliğinde yudumluyorum rakımı. ne anasondaki melankolik koku ne de yancı Sarman ın illüzyonları dağıtmıyor kafamı. enikonu bir depresyondayım, kederin beş evresinden dördüncüsünde. bu şiir mi oldu şimdi ? ölürsem şiir , ölmezsem çıkma. volkan mutan 24.03.2018 marmaris |