KİM BİLİR KİMİNLESİN (189.)
Sen benim ruhumun konuşan yanısın
Bense hep suskun kalan Sense kalbimin sahibi olan Benden çok uzak uzaklardasın Sen bazen sağım bazen solum Karanlığı aydınlatan yolumsun Sen ki içimi ısıtan güneşim Geceleri mehtabım ve ayım Binlerce yanıp sönen yıldızımsın Ben ise karanlık yüzünüm İmbatlar meltem oldu Buzullar eriyerek Oysa ısınmak için Kutuplardan uzaklaşmak istedim Neler etmedi ki yokluğun bana Vuslatın eşiğinden düşürdü gama Vazgeçmedim ikrarımdan Sözümü tuttum Yalvardım gönlümce bir umut diye Bu yürek çaresiz dedim Bende aşk yarası var dedim Aşkımı sokakta bulmadım Dün benimdin bu gün elin Yarın kim bilir kimlerlesin Fatma Ayten Özgün |