Biliyorum;
Bu akşam baş başa kutlayacağız
Ve de kutsayacağız bu özel günümüzü
Şiir im Aşkım...

Birbirimizin gözlerinden okuyacağız
Şiirlerimizi birbirimize
Yine de yazıya dökmek geldi
Anıların bir kısmını İçimden

Yıllar önceydi;
Cemreler tek tek düşmüş
Vapur güvertesinde oturacak kadar
Isınmıştı havalar

Öyle ki,
Beyaz puantiyeli
Mavi ketenden kloş eteğim
Bebe yakalı karpuz kollu ince keten
Beyaz bluzumla
Beni alıp gök yüzüne uçuracak kadar
Şiirseldi kar beyazı Martılar da o gün…

Elimde aşkların kutsal şairi
Cemal Süreya’ nın
100 Aşk Şiiri kitabına
Dalmışken aşkın çözülmez sihriyle
Kaldırdım başımı ağr ağır
Üstüme düşen bir gölgenin hissiyle
Kilitlendi gözlerim birden
Şiir şiir bakan genç bir adamın
Gözlerine…

Yanı başımdaki yeri işaret etti
Ve gülümsedi bana
Oturabilir miyim? dedi
Cevap bile veremedim
Büyülenmiştim…

Oturdu hemen cevabımı beklemeden
Dedi: Adım Ozan
Müzisyen bir anne babanın oğluyum
Çok güzel çok şık çok zarif ve etkileyici
Bir genç bayansınız
İsminizi öğrenmek istesem
Söylemek ister misiniz bilmem?

İkisi de şair bir anne babanın kızlarıyım
İsmim Şiir diyebildim usulca
İçimdeki bir ses söylemişti sanki bunları ona
Ben çekip alamamıştım o şiirsel bakışlarından
Gözlerimi hala…

Ellerimi tutup Kalbinin üstüne koydu
Benimle evlenir misin Şiir? dedi
Birer öpücük doldurdu avuçlarıma
Şiir kokulu…

Ben sana Eylül’ü konuşmak için değil
Yalnızca;

Ben sana bir ömür boyu aşık olmak
Seni yaşamak
Seninle var olmak
Ve
Seninle seni solumak için
Şiirler Ismarlarım Sana…