I

İnan,
saat gecenin çiçek kokan vakti
aklıma geldin Sinan

II

Aklıma geldin, düştün hatırıma
kelimelerime sığınan ardır
sokuldun cümlem, hecem, satırıma
bu şiir senden yana yanan hardır

Genç yaşta düşmüşsün onulmaz derde
pahası biçilmez hazinelerde
yayılıp, otlayan inekler nerde
derlerse seni gösteren ağyârdır

Bilirim canın yanar geçmez günler
nerededir acep o geçen dünler
boşuna birader, şöhretler-ünler
boşa sardırma n’olur başa sardır

Nasihatımdır oku+öğren=öner
yanan hep yanmaz ya illâki söner
haddini aşanlar zıddına döner
yaza yakışan yağmur kışa kardır

Ahın göğe çıkar diyebilirler
feryadın çöle yayılır bilirler
ararlar bulamamaya bilirler
işte o zaman beden ruha dardır

Allah, sana sandalye sabrı versin
şeylere dayanasın he ne dersin?
kendin pişirir kendi kendin yersin
fazla da boz(a)mam terbiye vardır

Gümüşhanlı’yım azmin ile doğrul
dost rüzgârında yaprak gibi savrul
yâr ateşinin aleviyle kavrul
dar gününde yanında olan yârdır.

III
Kardeşimin kardeşi Sinan
demlenmiş bu şi’rimi oku çay iç
çay iç bu şi’rimi oku