YÂR GİTTİ NE KALDI
Gönül soframda, yemekler buz kesti
Aziz misafir gitti, niyesi, sır kaldı. Leylek yuvamada, poyraz çok sert esti. Arıya petek bitti, emekler kısır kaldı Aşk gurura vurdu, gurur galip geldi Umut, bir tesadüf anına kitlendi O, şehrin bütün kaldırımları, tükendi Adıma cadde bitti, ayakta nasır kaldı Aşk soluk beklerken , nefessiz kaldı Gururu ise, bir kibir, bir böbür aldı Eskiden bahar ile yeşeren umutlar vardı Mayıs’ın ortasında idim kışa esir kaldı Onsuz geçen saatler günlere eşti Hem akrep hem yelkovan ömürden içti Yokluğu, bu ömrü tırpanla biçti 0, yokken beş gün geçti vuslata asır kaldı Emrah Koran |