Kaderime yazıldı sevdanın kahrı
Hasret taksimi voltalara hak görüldü
Her an yokluğa taşan yolun adımları
Gözümdeki yaş gönlümdü ömrüme süzüldü

Bıçak sırtı günlerin ölümlüsü
Hayal evreninden sürgün edilen adamım
Umudum olsa dahi kurulmaz sevdanın düşü
Yalnızlığın kadim ev sahibiyim

Aşk rüzgârında kuruyan dudaklarım
Hasret ile dokunan cümleleri sarf ederken
Ansızın çıka gelecek ölüm
Acizliğim son bulurken yine aşk olacak biten

Yalnızlık koparırken takvimleri sessiz sedasız
Hasta döşeğinde başlayan hikâye
O günkü gibi bugünde kimsesiz
Yazılmadı kader aranan sevgiliye

Hasrete prangalı yüreğimin
Sessizce döktüğü gözyaşları
Artık denizi oldu ölümün
Bu ölüm ki sol yanıma şifa olacak tek sargı

Hüznü demleyen gece kulak ver sesime
İşit üryan yüreğimin aşk ayazı varlığını
Kimse ses olmadı bu yalnızlığın içine
Üşürüm, yorgan et kara toprağı

Perdelere bulut olan sigara dumanında
Kuruyup kalan bu hayatı
Kavuşamadığı dizelerden son satırına
Vakti erken denen ölüme kavuşturmanın zamanı