YÜREĞİMİN SESSİZLİĞİŞimdi oturdum önümde yine kağıdım, elimde kalemim anlatmak istiyorum seni. Yüreğimde volkanlar kopuyor inanılmaz. Yokluğun bende bir çığlık olarak kaldı. Kelimeler yetmiyor seni anlatmaya ki, tarif edemiyorum artık seni, özlemimi. Ne mana bulsam unutsam seni desem de, unutamıyorum silip atamıyorum inan ki, feryat edercesine yüreğim hep isyanlı, sana değil aslında kendime. Unutmak içim çabalasam da, yine bir umut içinde yüreğim. Ha geldi ha gelecek diye ümitlenmek, olmayacak şeyin peşinden koşmak, ne kadar acıdır bilir misin? Sen yanımda olmasan da, yüreğimde, benliğimde hep oldun. Silmek istesem de seni silemedim. Darmadağın olsa da yüreğim, yine de vazgeçmedim senden, seni anlatmaktan ve seni yaşamaktan. Yılladır seni anlattım durdum mısralarıma. Yüreğimdeki acıları dile getirdim. Üşenmeden, çekinmeden, korkmadan. Kendimi bilmeden yaralarıma merhem olmaya çalıştım. Ağlayan gözlerime mendil olmaya çalıştım. Üşüyen ellerime eldiven olmaya çalıştım. Direndim, yıkıldım ama yoruldum, sensizliğin yükünü taşımaktan sevgili. Sensiz geçen her günüm bende cehennem yarattı. Seni mısralarıma anlattığımda mola vermek istemiyorum. Defalarca seni anlatmak, saatlerce seni düşünmek, gözyaşlarımla özlediğimi anlatmak istiyorum. Ama bir saatten sonra kalemim de kağıdım da, tükeniyor, yoruluyor, mürekkebim seni anlatmakla bitiyor. Yazdığım her kelime sana olan özlemimdir. Son satırlarımı yazıyorum sevgili, sen her zaman özlenensin bende. YÜREĞİMİN SESSİZLİĞİ 17/12/2010 17:30/CUMA YAZAN: ŞEBNEM ÖRS |