BİR MESNETLİ DUYGU
Bir mesnetli duygudur ki kapladı benliğimi,
Terazinin kefesinden intihar ettim bugün. Dengelerde tuttuğum değersiz bedenleri, Sonsuza dek yanımdan bertaraf ettim bugün. Çok yıprandım yıllarca, incinmesin telleri, Derilmesin gülleri, yorulmasın elleri, Hata imiş yaptığım, koy verdim gidenleri, Ben bahçemden çıkardım, tarumar ettim bu gün. Karanlık sayfaları açığa aldım bu gün, Kalmadı hiç takatim, yırtarak attım bugün. Yol adalet yoludur sahteyle yürünmüyor, Sahte gülüşler ile, inan dost olunmuyor. Parada hayat bulan, bana var görünmüyor. Çıkardım o dost(!)ları, Korlara attım bugün… |
Bir tek 1. kıtanın 5. mısrasında bence "çok" kelimesi cümleden çıkartılıp, "incinmesin" kelimesinden önce "ki" bağlacı getirilmeli. Yani bir şekilde hece sayısı bozulmadan ora bağlanmalı. Tabi bu şahsi düşüncem.
Diğer şiirlerinizi de bekliyoruz.