ÇÜNKÜ SEN YOKSUNHıçkırıklar düğümlendi boğazıma, çaresizliğimi o an hissettim, ellerim titredi, üşüdüm ve sessizdim. Senin üzüldüğünü bile göremedim ki, çünkü üzülmedin biliyorum, ağlamadın arkamdan. Benim gibi acı çekmedin kıvranmadın tabi, sensizliğin acısını bilemezsin ki, yokluğun bende suskunluk yarattı. Hiç bir şey yapmak istemiyor, sadece ve sadece sessiz kalmak, ve seni düşünmek istiyordum, evet seni ey yar. Yalnızca hayal ettim, belki kanayan yaramı, belki, belki gelir yarama merhem olursun diye, ama kalbim o kadar, o kadar acıyor ki, çünkü sen, sen yoksun. 17/12/2010 01:50/cuma Şebnem Örs |