Pervaneye güneş, bana gözlerin.
Kara gözlerinde kaybolsaydım yar.
Uçsuz bucaksız bir kuyudur gönlün
Gönlünde ruz ü şeb, dolansaydım yar.

Güneşi, mehtabı kaybetmişim ben
Varımı yoğumu terketmişim ben
Sende yine sana hasretmişim ben
Seni yine sende arasaydım yar.

Hasretinden her dem dert,kederdeyim
Gülistanım yandı viranedeyim
Boynu bükük şimdi köşelerdeyim
Bülbülü Şeydayla ağlasaydım yar

Gözlerin bir girdap düşüyorum yar
Geceler çok soğuk üşüyorum yar
Gönlündeki külü eşiyorum yar
Aşkın ateşiyle kavrulsaydım yar

Dillerim lal oldu bitti kelime
Bülbülem derdimi güle söyleme
Teselli bulsunlar bakıp halime
Mecnunu, Ferhat’ı çağırsaydım yar

Bir doğum sancısı koptu içimde
Anlamsız bir sevinç coştu içimde
Geceler sıyrılıp elin elimde
Sabahın fecriyle uyansaydım yar.



.
Mehmet BULUT