Ben seni görmeden sevdim Efendim!


Veysel Karâni çöllerde, bense Bursa’da
Sevgine susayıp hasretinle yandıkça içim
Gülümsedin bulutlardan baktın susuz Vahama
Yağmur olup yağdın serinlettin Efendim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!

Gece rüyalarıma gelip mutluluk verdin
Evladım diyerek sarıldın sevgi ve şefkatinle
Öptüm ellerini ağladım sessiz hasretinle
Nurum oldun gönlümü aydınlattın Efendim
Ben seni görmeden sevdim efendim!

Ne kadar çok sevsem de ben, seni sonsuz seven var
“En çok seni seveniz, seni en çok seveniz” demiş O Yar
Biz de severiz seni kendi idrakimiz kadar
Gözlerim dolsa da, özleminle yansa da bedenim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!

Gözlerim ufuklarda arasa da hep seni
Gönüllere mesafe konmaz ki Efendim!
Kitap, Sancak, Taht, Nur ve Kılıç verilen
Ufukların Efendisi sensin Efendim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!


08-02-2008

Şair, Burhan AKSU