Kuru gölgemi ararsın...Atarken yüreğinden nerdeydi aklın Şimdi kalmış ne haldeyim sorarsın. Gönül bahçende esiyorken hazanın Hangi yüzle yeşil bir dal ararsın… Azı çok eder kuru ekmekle doyardık Bilirdim ben olmadan sen doymazdın Düşünmeden pişmiş aşımıza su kattın Yandıkça dilin damağın tatlı aş ararsın Mutluluk yediveren çiçekti sevdamızda Büktürüp boyunlarını dallarını kırarsın Açtıkça azap çiçekleri gönül toprağında Acıyla sızlayan yüreğinde huzurlar arasın Ve ben şimdi yüreğinde dinmeyen bir sancı Görmediğin tanımadığın bir el adamıyım. Gözlerinden yüreğine aktıkça gözlerinin yaşı Sen benin kuru gölgemi daha çok ararsın…. |
KURU GÖLGENI ARAMAK ? NERDEN BUNLAR AKLINA GELIYOR :)
SÜPERSIN YA