HASTAHANE
Hastahane denilen koca şifa yapısı
Çare için çırpınan hastalarla doluyor Umutla beklenilen yoğun bakım kapısı Canla canan arası camdan duvar oluyor Kör karanlıkta kaldım ışık göremiyorum; Canlar girdi içeri, bir ben giremiyorum; Tabip benle ilgisiz, bir şey soramıyorum; Umutlandıkça gözüm hayallere dalıyor En sonunda doktorun sana verdiği umut Beklemek, bekledikçe gözü ıslatır bulut Her saniye bir saat, zamana karşı vücut Sabır denen taş bile gözyaşında kalıyor Coşari, hiçbir derde çare olmuyor ahın Tadı yok umutsuzca beklediğin sabahın O anda sığındığın tek bir güç var; Allah’ın! Canı bize veren o, diliyorsa alıyor. İbrahim COŞAR |