Güler yüzle uyandım
Bu sabah kendimden emin
Güne huzurlu bakmak için
Ama nafile...
Etme sakın yemin
Yine o beklenen haber
Morarmış ellerimi,
Dirseklerimi koydum masaya yorgun.
Kızarmış simit kokusu yayılmış etrafa
Sis bürümüş gökyüzünü
Gözyaşlarım uzandı, kirpik ucundan
Köşede tedirgin çoban köpeği vardı
Memnun değildi sanırım hayatından
Şöyle başını salladı semaya
Var gücüyle kükreyerek
Başladı yine bağırmaya, o nasıl bir sesti...

Gün ikiye bölündü acılarımla
Hüzünleri yıkadık
Sessizce ağıt kokulu sularda
Al Bayrağıma sardım düşüncelerimi
Boynum bükük idi
Yine acılarımı toprağa gömdüm
Bir vedanın eşiğindeyiz
Habersiz ve hızla geçiyor zaman
Kimbilir nereye,
Ama huzur vardı içimizde
Bir beyaz güvercin uçuyordu
Göklere, özgürce gözü yaşlı

Behçet Bük
29.2.2016/Eskişehir