Sadık dostluk, Nicolas Boileau, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sadık bir dostluğun sarhoşlukları arasında,
Mutlu günlerim akıp gidiyordu İris’in yanında: İris’i hâlâ severim ve hep de seveceğim, O da aynı ateşten yanıyordu benim için: Ne zaman göğün emriyle, bir acımasız tutku Güzel aşklarımın içinde benden bu aşkı uçurdu; Ve, bütün zevklerimin akışını keserek, Pışmanlıklardan bana, sonsuz bir keder bıraktı, Ah ! Şiddetli bir darbe aklımı başımdan aldı! Çok gözyaşı döktüm ! Çok çığlık attım! Acımı daha sonra ne acılar izledi ! İris, benden daha az acınacak haldeydi : Ve, üzücü bir kaderle hayatı kaybetse de, Heyhat ! Daha çok ben kaybettim, onu kaybetmekle. Nicolas Boileau (1636-1711) Çev. Sunar Yazıcıoğlu |
anlatımıyla çok güzel bir şiir okudum.
Yüreğinizi ve güçlü kaleminizi
içtenlikle kutlarım.