BİR YUNUS GELDİ GEÇTİ
Bir Yunus geldi geçti bu yerden, bu topraktan,
Özü sevgi doluydu, sözü sevgiden yana,
Çiçeğe gönül verdi, ilham aldı yapraktan,
Dillerde Yunus oldu, yol aldı Hak’tan yana.
Özü sevgi doluydu, sözü sevgiden yana.

Mevlana, Hacı Bektaş aynı yolun yolcusu,
Çağırdılar âlemi sevginin otağına.
Sakarya dile geldi Hak diye çağladı su,
Nice sevdalar düştü bu nehrin yatağına,
Çağırdılar âlemi sevginin otağına.

Gül yüzlü peygamberin dolaşırken izinde,
Heybesi omuzunda gezdi Anadolu’yu.
Bilirdi boştu dünya, zerre yoktu gözünde,
Boşu kendine aldı, ele verdi doluyu.
Heybesi omuzunda gezdi Anadolu’yu.

Hakkın gönül evinde gönül aradı Yunus,
Onun ruh âleminde ilimdi sermayesi.
Kırk yıl odun taşıdı menzile vardı Yunus,
Yaratanı bulmaktı mâniadaki gayesi,
Onun ruh âleminde ilimdi sermayesi.

Yunus gibi olmak var varlığın kapısında,
O ki korur kulunu, şefkati pek yücedir.
Ona yönelmek vardır insanın yapısında.
Hele bir dön yüzünü yücelerden yücedir.
O ki korur kulunu, şefkati pek yücedir.

Önce insan der Yunus, elif gibi doğru ol,
Sevilen ol, seven ol, sevgidir işin başı,
Sen de bir gönül kazan, felahı sevgide bul.
Önce kendini yokla, sonra ele vur taşı,
Sevilen ol, seven ol, sevgidir işin başı.

Yunus gönül şehrinin manevi bekçisidir,
Dünyaya el uzatmış, özde sevgi yoğurmuş.
Âleme sevgi sunmuş, sevgi dilekçesidir,
Hakikat Hakta demiş, halkı Hakka çağırmış,
Dünyaya el uzatmış özde sevgi yoğurmuş.

Yunus bir gönül eri, çağırır peygamberi,
Taptuk Emre yolundan tutunur Yesevi’ye.
Her an doğruyu arar Kuran onun rehberi,
Yaratandan ötürü talip olur sevgiye,
Taptuk Emre yolundan tutunur Yesevi’ye.

Söyle be gafil gönlüm örnek sana yetmez mi?
Daha ne duruyorsun tut pirin eteğinden,
Ömür dediğin ne ki bir gün olup bitmez mi?
Arı ol da bal sızdır Yunus’un peteğinden,
Daha ne duruyorsun tut pirin eteğinden.

Rabia BARIŞ