Serzeniş
Gözlerim ufukta bir mesken tutmuş,
Ayrılmaz bakışlarım taa ötelerden. İçimin yangınları Nil’i kurutmuş, Çare yok güllerden,menekşelerden. Çalkanır şu dünya başıma sorsan, Denizler köpürür dağlar yıkılır, Alıp şu güruh beni boşluğa vursam, Yine şu bağrıma hüzün çakılır. Yanıyorum,gidiyor başım geriye, İçini doldurmuş başaklar gibi. Halimi soracak olsan ne diye, Halinden yorulmuş sokaklar gibi... |