Bu gece gönül şehrimde hava değişti birden...
Rüzgar doğudan esmeye başladı..
Bütün bulutlarımı dağıttı..
Ve kısa sürede heryeri sis sardı.........
Defter ve kalemimi almadan önce,
Sevda bahçemi gezintiye çıktım.
Hala kuvvetli bir bora esiyor sanki içimde..
Giysilerimin içinden yüreğime girercesine..
Mecalsiz bir adımla senin sarıgül’ün yanına gittim;
Ve sağlık koşullarını gözden geçirdim!
Sen gideli bayağı keyifsizdi,boynunu bükmüştü!
Sonra sevdiğim ağaçları ve KOCA ÇINAR’ı
Selamlamaya gittim...
Oysa sen benim öylece durup,ağaçların,
Gövdelerini okşayıp,onlarla konuşmalarımla
Nasıl alay ederdin öyle değil mi?

Bilmem anımsıyor musun hercai ?


Benim için ağaç farklı bir canlıdır..
Filizlenmesinden ölümüne
Hep aynı yerde kalmaya mahkumdur..
Sanki, kökleriyle dünyanın yüreğine;
O büyük dallarıyla,gökyüzüne değer.
Yaşam kaynağı cansuyudur;
Yukarıdan aşşağıya,aşşağıdan yukarı dolaşır..
Yaşamak için günışığına göre yayılır ve toplanır..
Önce mevsimleri;
Sonra güneşi ve yağmuru..
Daha sonra,asilce ayakta ölümü bekler..
Yaşamak için gereksinimleri onun istekleriyle oluşamaz..



Anlıyor musun şimdi?ağaçları okşamak neden güzeldir?
Uzun ve rahat derin solukları yüzünden..
İşte şu anda yanındayım çınar ağacının..
Bu ağacı çok seviyorum..
Hep bizim ilişkimizi düşündürüyor bana..
Aklımda çizilen görüntü oluyoruz!
Bir çınar ve onun gölgesinde ezilmiş bir sarmaşık!
Çınar daha yaşlı ve daha yüksek..
Uzun zamandır burada öylece duruyor ve kökleri çok derin..
Sarmaşık ise;
Onun ayakları dibinde..
Sadece bir mevsim açandır..
:) Sarmaşığınkine kök değil,
Anca iplik denilebilir.
Sonra minik kolları oluşuyor,
Ve ağacın gövdesine tutunuyor.
Tırmanmaya başlıyor boyunca...
Bir süre sonra ağacın yapraklarına kadar yükseliyor!
Mekan sahibi yapraklarını döksede,o genede yeşil duruyor..
Yayılıp,gürleşir ve serpilir..
Ağacı sarar sarmalar...
Besin kaynağı su ve güneş sadece sarmaşığa ulaşır.
Bu durumda ağaç sararır ,solar ve ölür..
Sadece kuru gövdesi kalır....


Kimbilir? neden basit gerçekler,
Anlaşılması zor olandır.
Ben önceleri,aşkın en önemli niteliğinin ,
Yaşamışlık ve güç olduğunu anlasaydım;
Şu an yaşadıklarımız,başka türlü çözümlenebilirdi....
Yaşam seni benden bütün gürültü ve patırtısıyla iterken,
Bu tür çözüm nasıl gerçekleşebilirdi,oda tartışılır..

*Bu aralar sesini yükselten feryatlarım değilde RUHUM..haklıda..
..Artık senden ayrılmalıyım vakit tamam!
Ve ayrılırken nefret ettiğin edalarımla gitmeliyim..
Bu arada;
Bugece çıkan rüzgarda bir kurban verdik!
Gitmeye karar verdiğimde kalemimin ucunda buldum onu..
İsmi AŞK bizim aşkımız..
Çıkmazlara,güçlüklere kurban edilmiş..
Rahat ve metin ol!..
Sanırım sende artık gitmelisin...

HAZAN YAPRAĞI 17.05.2008