Fethin rüyasını gören göz sende
Gönderde salınan, al Kadıköy’üm!...
Köklerin mâzide, hüküm, söz sende
Muhabbet peteğim, bal Kadıköy’üm!...

Rıhtımda gemiler deryayı gözler
Sana söylenmiştir en güzel sözler
Gurbete düşenler sılayı özler
Hüzünkâr nağmeler çal Kadıköy’üm!...

Sevgi oku atan gergin yay gibi
Her sabah içtiğim demli çay gibi
Gönül göklerinde dolunay gibi
Işık denizine dal Kadıköy’üm!...

Bu gönül seninle yaşlanmak ister
Gözler gördüğünden hoşlanmak ister
Yeni bir hayata başlanmak ister
Bahtıma açılan fal Kadıköy’üm!...

Gönül sarayıma tahtını kurdun
Zamanın bağrına mührünü vurdun
Çağladın sonunda, duruldun, durdun
Sırrını ifşa et, lâl Kadıköy’üm!...

Bağdat Caddesi’nden hayat akmakta
Moda yükseklerden mahzun bakmakta
Hasretin kül edip her dem yakmakta
Bu ne büyük sevda, hâl Kadıköy’üm!...

Düşümde yaşattım her an yâdını
Yüreğime yazdım güzel adını
Muradım belledim gül muradını
Gönül köşküm açık, kal Kadıköy’üm!...

Kadıköy Meydanı dolup taşmakta
Mâziden âtîye çağlar aşmakta
Aydınlık günlere doğru koşmakta
Beni ummanlara sal Kadıköy’üm!...

Davul, köste tokmak; sazda telsin sen
Gönülden gönüle esen yelsin sen
Yürek bahçemizde açan gülsün sen
Bacımın omzunda şal Kadıköy’üm!...

Yoğurtçu Parkı’nda güleçtir doğa
Can verir çiçekler bahçeye, bağa
Rıhtımda balıklar koşmakta ağa
Senden güzeli yok, bil Kadıköy’üm!...

Semaverden taşar gecenin sesi
İçimi ısıtır sıcak nefesi...
Haydarpaşa Garı hüznün adresi
Muhabbet tılsımı, dil Kadıköy’üm!...

En güzel dekordur Boğaz’ın süsü
Yorganı gökyüzü, bulut örtüsü
Mest eder ruhumu şehrin büyüsü
Şehrengiz güzeli, il Kadıköy’üm!...

Sahrayicedit’te okunur ezan
Gönül mahşerinde kurulur mizan
Körler diyarında şaşıdır hazan
Gözlere çekilir mil Kadıköy’üm!...

Erenköy, Göztepe her dem beyazdır
Gündüzler gül pempe, gece ayazdır
Hakk’a yaklaştıran dua, niyazdır
Mazlumun yaşını sil Kadıköy’üm!...

Fenerbahçe’m sana meftun, vurgunum
Yatağından kopmuş suyum, durgunum
Senden uzak yıllar geçti, yorgunum
Hayat mektebinde zil Kadıköy’üm!...

Mevlam Kadıköy’e asil soy vermiş
Karanfil, begonya, çiğdem boy vermiş
Hissiyatım sana akmış, koyvermiş
Gönül bahçemizde gül Kadıköy’üm!...

O müşfik rüzgârın değer yüzüme
Karışır gül kokun, özün özüme
Girizgah yaparım seni sözüme
Gönül penceremde tül Kadıköy’üm!...

Şehirler içinde seni anarım
Hicran ateşine düşer, yanarım
Yalan olsan bile sana kanarım
Hasretin yangını, kül Kadıköy’üm!...

Seni anlatamaz yavan sözlerim
Uzaklara dalar yaşlı gözlerim
Yanında olsam da seni özlerim
Senden ayrı düşmek zül Kadıköy’üm!...

M. NİHAT MALKOÇ