Bu günden başladım Cumartesiyle Pazarın hüznün yaşamaya
Bu hep böyle olmuştur hayatım boyunca
Yok yok bu ifade biraz abartılı oldu kanımca
Yaşlılık işte unutkanlık kapıya dayandı sanırım yavaşça

Eskiden eylemler direnişler sloganlarla geçerdi
Bahsettiğim o günler

Aşk Sol yanımızda yaşardı
Günleri kim takardı

Şimdilerde ne iki laf edeceğin bir insan
Ne elinde dolu tabaklarla kapısını çalacağın bir komşu kaldı

Ama insana en çok koyanı da;

Gözlerine aşkla baktığın
Olası tüm huysuzluğuna severek katlandığın
Köpüğünde dalga dalga sevgi taşan
Bir fincan kahve sunacağın
Sahilde ele ele yürüyeceğin
Tansiyonunu ölçeceğin

Sakın benden önce gitme diyeceğin
Bir Hayat Arkadaşının olmayışı
İnsanlar bu yokluk ve yoksunluğu anlayabilselerdi
Hayatın sırrına işte o zaman ererlerdi