Madmazel Marguerite Coutanseau’ya.

Paris uyuyor, kar huzur içinde yağıyor,
Kış geceyarısı gülünç şekilde giyinmiş.
Şaşkın şehir günün ağarmasıyla uyanıyor,
İnce çanlar, yuvarlak kubbeler, eski saraylar, hep beyazlaşmış.

Soğuklar daha az sert, ve Seine sürükleniyor:
Cam gibi uzun yansıyan koca buz kütleleri
Yolculuklarını sürdürürken birbirlerine çarpıyor,
Gümüş rengiyle göz kamaştırıyor, Marie köprüsünün kemeri.

Gerektiği gibi duyurmak için belirli günleri,
Çok kuvvetli seslerle çınlayan çanların
Donuk tınıları var ancak, ve boğuk notaları
Vuran tokmakları sanki kumaşla kaplı.

Rıhtımlar boyunca dizilmiş büyük motorların sandalları,
Biricik yelkenlerinin yelpazesini kapatmış,
Ve hepsi buz içinde, donup kalmış,
Gövdelerinin içi ve dümene kadar buzla kaplanmış.

“Havre” ya da “Pont-Audemer” , büyük martılar
Alevin iki kanadı altında kaplıyarak güneşi,
Kutsal bir ruh gibi “Notre- Dame” ın üstünde süzülüyorlar:
Uzaktan tanınıyor denizin bu büyük kuşu.

Şafak kızaran ilk ateşlerini yaktığında,
Karın ışıklı sabahında büyük bir sevinç oldu,
Bir zamanlar Normandiyalıların, Norveç’in sarışın oğulları
Saint-Germain-des–Prés’yi istila ettiklerinde olduğu gibi.

André Lemoyne (1822-1907)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Not: Şiirde “Havre” ya da “Pont-Audemer” Paris’e yakın yerleşim yeri, büyük bir martıya benzetilmiş.
Normandiyalılar denilen Vikingler’in, burada 885-887 tarihinde Paris’i istila ettiklerine bir gönderme var. “Saint-Germain-des-Prés “ ile “Saint-Germain l’Auxerrois” arasında bir karışıklıktan ileri gelse gerek (hoş görmek lâzım çünkü bu bir şair) o devirde “Saint-Germain-des-Prés” Paris’in duvarları dışında tam örgütlü bir manastırdı.
Diğer bir yaklaştırma da buradaki Normandiyalıların Norveçliler değil de Danimarkalılar olması, bu değişikliğe sebep de şiirde kafiyenin ya da hece sayısının denk düşürülmesi kaygısı olmalı. S.Y.