KÜÇÜK BİR ADAMDIM BEN
Küçük bir adamdım ben
Babamın motorsiklet tamir ettiği zamanlarda Kuşlara ve uzaklara hayranlık duyuyordum Körpecik bedenimde küheylanlar koşuşurken dudaklarımda çürükler topraktan seyrilen misket sesleri duyuyordum Yaşamın kıvraklığı hengamesinde büyümeye çalışıyorum Başka bir kente taşınıyor bedenim Ahalisi kıymetli bu kentin sakinleri İmanlarından şahlanmış ruhlu insanlar taşıyor Bende bir cahillik var yaralı yarasaların önünde bildim bunu ve ben yine taşınıyorum başka bir kente annemin elbiseler diktiği yıllarda. küçük bir adamdım ve bu yetmiyordu kallavi vücutlarla kavga etmeye bir kıyısına ilişemiyorum hayatın ama ben topraktan çıkmış bedenimle taşıdım kara gençliğimi soluk almadan ve fakat artık büyümüştüm maalesef birbiri üstüne yığılan günlerde saçlarım büyüyordu bir de kötülük hedeflerim arasına katışıyor bu sayede anlıyordum saçlarımın uzayıpda kendimin küçük kalışını ve sadeliğine hayatın kaçışını ruhumun hain rüzgarlarında gezinen boğuk sesimde karşılık bulamıyorum bendimde ben yine büyüyordum aşkla sıyrılıyordum matemli hayatın belgelerinde saçlarımı traşladığım zaman patlayıcı bir kimya etkisi bırakıyordu esirikli kadınların uyanık gözlerinde hayatın dinamizmi alçalıyordu beynimde sesimin avazı çıktığı kadar haykırıyordum bildiklerimi pullu mektuplar bırakıyordum büyüyen çocuklara kendi mahallemde. |