Kalemim kırık bi hayli zamandır,
Rabbim, sönük kalbimi sen tekrar yandır!
Harfler isyanda, kelimeler çıldırır...
Ey gönül! Şimdi bu yükü kim kaldırır.

Zaman mefhumu garip bir uçurum
Belli ki daha çok gidecek yolum
Tek tek doluyor altından kaseme kum
Hiç bilmiyorum acaba ne olacak sonum.

Güneşe çıplak gözle bakıyorum.
Sakın deme! Nasil olur bu? diye...
Cevabı inan ben de bilmiyorum.
Ama zannetmeki benim sadece yüzümde gözüm.

Hakikati aramak zor sanıyorum
Tek başıma da değilim biliyorum
Sırtımda ağır bir yük taşıyorum
Ömür kayıp giderken, tutamıyorum.

Şehir şehir yol oldum
Nice kalplere köprüler kurdum
Sevgimi gümüş tepsilerde sundum
Aradığımı epey zaman önce buldum.

Bulut yüklü ormanların yeşiline daldım,
Bir zaman Akı Kara, Karayı Ak sandım!
Nice yanlış insana takılıp aldandım.
Meğer yolum buymuş, bunu yeni anladım.

Bir haziran sabahı şimdi vakit
Kıyamete kadar sürecek verdiğimiz ahit
Sanma iman meselesi öyle basit
Rabbim! Kıl beni bu davada sabit.